piątek, 31 października 2014

Rozmowy okołopiwne - Dzieje się w Polsce!

Od jakiegoś czasu nie jestem w stanie ogarnąć już tego wszystkiego, co dzieje się na polskim rynku piwnym. Co tydzień właściwie otwiera się nowy browar, raz na jakiś czas dowiadujemy się o wskrzeszaniu upadłych browarów, tworzą się nowe lokale piwne, zwane potocznie wielokranami oraz prawie codziennie dobiega nas informacja o kolejnej piwnej premierze. Staram się jak mogę, ale jak pisałem wyżej, mam już wielkie kłopoty by to wszystko owładnąć. Nie zliczę już piwnych premier, które mnie ominęły. Nie daję rady tego wszystkiego wypić. W Polsce jest chyba tylko jedna osoba, która stara się wszystkiego, co nasze browary wypuszczają na rynek. To Michał 'Docent' Maranda prowadzący bloga Polskie Minibrowary. Co do reszty piwnych pasjonatów, to już takiej pewności nie mam.


Trzeba przyznać, że w Polsce od jakiegoś czasu robi się bardzo ciekawie. Nic tylko się cieszyć, prawda? My konsumenci mamy w końcu ten upragniony wybór i to mimo faktu iż nasz rynek nie jest jeszcze do końca dojrzały. Mamy w Polsce sporo już doświadczonych browarów, które mimo iż są zaledwie kilkanaście, a często dopiero kilka lat na rynku, to mają już dość mocno ugruntowaną pozycję na rynku. Wystarczy wspomnieć takie tuzy jak Kormoran, Ciechan, Pinta, AleBrowar, Artezan, czy Pracownia Piwa. Dużo browarów i inicjatyw piwnych, to zupełnie nowe 'stwory', które dopiero raczkują na tym rynku. Wiele z nich od początku istnienia osiąga sukces i przychylność klientów, inne na to muszą długo pracować, a niektóre wręcz zniechęcają klientów swoimi wyrobami i swoją postawą. Jakby nie było, wszystkie te podmioty warzą piwo i to jest najważniejsze. 


Ja z tego powodu tylko się cieszę, choć idąc do dobrego piwnego sklepu mam niemały problem i czasami przed półkami sterczę dobrych kilka minut, gdyż nie bardzo wiem na co się skusić. Czy wybrać dziś stout, jakiegoś pale ale, dobrego pilsa, czy coś ze świata piw pszenicznych? Sięgnąć tym razem po Pintę, Lwówka, AleBrowar, Olimpa, Widawę, czy może Kingpina, albo Faktorię? Do tego, półki są bardzo barwne. Etykiety na butelkach epatują różnymi kolorami, stylistyką, pomysłowością twórców, itp. Tak, mam problem bogactwa. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że to dopiero początek i sądzę, że za kilka lat, to będę musiał wybierać nie z kilkudziesięciu różnych marek, ale kilkuset. No, ale w końcu o to walczyliśmy ... podobno.


Podobno od przybytku głowa nie boli, jednak ja twierdzę, że przyjdzie taki czas, że nawet 'Docent' przestanie wszystko ogarniać, rynek ogólnopolski dość mocno się nasyci i małe browary, szczególnie te rzemieślnicze pójdą w pewnego rodzaju ... regionalizm. Będzie można cieszyć się ich wyrobami tylko w danym regionie, ewentualnie w kilku, dosłownie kilku pubach w Polsce. Już teraz, patrząc z perspektywy Trójmiasta widzę, że tutejsze znamienite wielokrany nie zamawiają już wszystkiego, co pojawi się na rynku. W 'bitwie' o krany zwyciężają Ci o ugruntowanej pozycji. Pozostali dostają jedną, dwie szanse i zazwyczaj na tym się kończy, a pamiętajmy, że jesteśmy dopiero na początku piwnych przemian w Polsce. Myślę, że za kilka lat nie będzie szansy na to, by w każdym większym mieście spróbować wszystkiego, co pojawi się na rynku. Oczywiście, już teraz istnieją wielokrany, które posiadają kilkadziesiąt, a nawet gdzieś koło setki kranów, ale czy idąc do takiej knajpy damy radę spróbować podczas jednej wizyty chociaż 10%-20% procent tego, co jest w ofercie? Nie, nie damy rady, a pamiętajmy jeszcze jedno - oferta takich miejsc zmienia się z dnia na dzień. 

Poza tym, nasze wątroby mają także limit swojej wytrzymałości. Ja sam, będąc ostatnio na Warszawskim Festiwalu Piwa, miałem ochotę spróbować kilkudziesięciu piw, udało mi się tylko ... kilkanaście. Wielu z tych, na które miałem ochotę, skosztować już nie będę miał pewnie szansy. Najważniejszy powód, to właśnie fakt, że jest tego za dużo (już teraz), po drugie część piwnych wypustów to jednorazowe akcje, a po trzecie duża ich część dostępna jest tylko w określonych miejscach w Polsce, w których najczęściej nie mam okazji się znaleźć. Innym ważnym aspektem jest także fakt, że to wszystko zaczyna naprawdę sporo kosztować oraz też to, że przynajmniej ja przyzwyczajam się do kilku marek i lubię degustować nie tylko raz w życiu, ale być ich częstym konsumentem.

Sami widzimy, że się w kraju nad Wisłą dzieje. Cieszmy się tym bardzo. Do ideału oczywiście sporo jeszcze brakuje, jakkolwiek jest milion razy lepiej, niż kilka, czy kilkanaście lat temu, a fakt, że nie damy rady wszystkiego spróbować? No cóż, lepiej mieć taki ból głowy, niż idąc do sklepu czy knajpy i mieć do wyboru tylko kilka jasnych lagerów.

A czy Wy dajecie radę ze wszystkimi polskimi piwnymi nowościami, które pojawiają się na rynku? Uważacie, że polski rynek jest już nasycony, czy wciąż Wam mało?

środa, 29 października 2014

Chmielogrodowe postaci - wywiad z Łukaszem Obłażewiczem

W dzisiejszym wpisie, zamieszczam krótki wywiad z Łukaszem Obłażewiczem, grafikiem, który rysuje postaci, które możecie podziwiać na etykietach chmielogrodowych piw i kartach do głosowania oraz na znaczkach i koszulkach. Łukasz opowiedział mi jak zaczęła się jego przygoda z Chmielogrodem oraz kilka innych ciekawych rzeczy. Poniżej cała nasza rozmowa.

Kudłaty Elf

Browarnik Tomek: Witaj Łukasz! Powiedz proszę czytelnikom bloga, jak zaczęła się Twoja przygoda z projektem Chmielogród?

Łukasz Obłażewicz: Witam! Z projektem Chmielogród ogólnie to było tak, że wcześniej mój kolega umawiał się i negocjował warunki, jakkolwiek z powodu braku czasu i innych okoliczności musiał zrezygnować z propozycji. Zwrócił się jednak do mnie, czy nie byłbym zainteresowany i czy nie chciałbym się tym zająć. Przyszedłem do Wojtka (Szlosowskiego, menadżera Degustatorni), pogadaliśmy, projekt mi się spodobał, dogadaliśmy warunki i tak to wszystko się zaczęło. Dodatkowo, ja sam jestem wielkim piwnym fanem, więc z tym większą chęcią przyjąłem propozycję.

Browarnik Tomek: Rozumiem, czyli od samego początku wiedziałeś, co będziesz robił i co będziesz miał okazję pokazać ludziom zaangażowanym w projekt Chmielogród oraz wszystkim jego uczestnikom.

Łukasz Obłażewicz: No na pewno. Rozmawialiśmy z Wojtkiem i od razu w głowie zaszczepiła mi się jego idea, która opierała się o powiązania mityczno-fantastyczne w połączeniu ze stereotypami odpowiednimi dla danych postaci. Od razy na myśl przyszedł mi Terry Pratchett i jego prace, które są właśnie w podobnych klimatach, a które bardzo lubię i pomyślałem, że takie podejście do postaci chmielogrodowych będzie najbardziej właściwe, że to będzie fantastyka z taką lekką dawką humoru, co wszystko będzie dla klientów bardzo przyjemne w odbiorze.

Browarnik Tomek: Jak wiadomo, Chmielogród to jest walka dobra ze złem. Czy Tobie nie sprawiało trudno wymyślanie postaci z dwóch różnych światów, tego dobrego i złego? Czy łatwiej jest rysować te postaci dobre, czy te reprezentujące tą drugą, ciemną stronę?

Łukasz Obłażewicz: Dla mnie osobiście, nie ma znaczenia czy postać jest dobra, czy zła, jakkolwiek im postać brzydsza, tym łatwiej mi się ją rysuje.  

 Pyskaty Troll

Browarnik Tomek: Z tego wynika, że bardziej czujesz się mocny w tej ciemnej, mrocznej stronie rysowania?

Łukasz Obłażewicz: Niekoniecznie! To zależy, ale muszę przyznać, że wcześniej pracowałem już nad ilustracjami do książek i innych wydawnictw, także dla mnie współpraca z Chmielogrodem nie jest pewnego rodzaju novum i wtedy też zauważyłem, że rysując te brzydsze postaci, ręka rysując postać, sama mi chodzi po prostu.

Browarnik Tomek: Wszystko jasne. Postaci rysowane przez Ciebie, a widoczne na etykietach, koszulkach, kartach do głosowania i innych robią wielką furorę w całej Polsce. Piwni blogerzy i ludzie, którzy mieli styczność jakąkolwiek z etykietami chociażby, mówią, że zasługują one na miano etykiet roku. Powiedz proszę, czy koncept tych postaci od początku był taki, jakim go widzimy, czy konsultowałeś go chociażby z Wojtkiem?

Łukasz Obłażewicz: Na początku chciałbym powiedzieć, że jest mi bardzo miło, że moje prace w taki sposób są odbierane przez miłośników dobrego piwa. Nasza współpraca z Wojtkiem wygląda mniej więcej tak. Dostaję od Wojtka hasło, na przykład Pyskaty Troll. Chwilę się zastanawiam, a później zasiadam do tabletu i rysuję zazwyczaj ze trzy szkice takiej postaci. W każdym szkicu coś zmieniam, próbuję różne koncepcje. Wysyłam wszystkie Wojtkowi, on później dzwoni do mnie i mówi: ten! No i wtedy ja zasiadam ponownie do tabletu i dopieszczam daną postać.

Browarnik Tomek: Łukasz, powiedz proszę ile trwa powstawanie takiej postaci, to znaczy od samej jej idei, aż do finalnego produktu?

Łukasz Obłażewicz: Gdybym siedział przez cały czas tylko rysując postac, to trwałoby to około dwa-trzy dni. Jakkolwiek zazwyczaj robię jeszcze inne rzeczy, między innymi magisterkę na gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych i ten czas rozciąga się tak do około tygodnia.

Browarnik Tomek: Powiedz mi Łukasz jeszcze jedno, czy postaci rysowane są z miesiąca na miesiąc, czy jest zaplanowane już takie, nazwijmy to chmielogrodowe postaciowe kalendarium?

Łukasz Obłażewicz: To jest już od dawna zaplanowany proceder, że tak powiem.   

 Rubaszny Krasnolud

Browarnik Tomek: Widzieliśmy już zarys trzeciej postaci, tej reprezentującej jasna stronę piwa i z tego co wiemy ma być ona rubaszna i pewnie będzie to krasnolud jakiś. No i znowu wywołał euforię, znowu się podoba i słychać komentarze, że pomimo iż to rysunek, to postać jest żywa, że tak to ujmę. To także cechuje postaci, które tworzysz. Powiedz, jak to robisz, że oddajesz takie emocje?

Łukasz Obłażewicz: No sam nie wiem, ale staram się, by moje postaci były bardziej ekspresyjne, by ta moja 'kreska' była bardziej wyrazista i trochę przerysowana, by postaci nie były mega realistyczne, takie jak wspominałem wyżej - 'pratchettowe'.

Browarnik Tomek: Kudłaty Elf bardzo się podobał, choć były głosy, że jest mało elfowy. Pyskaty Troll znowu wywołał efekt wielkiego 'WOW'. Z tego chyba prosto wynika, to co wcześniej wspominałeś, że te brzydkie postaci wychodzą Ci lepiej i teraz, mimo faktu, że Rubaszny Krasnolud dopiero nadchodzi, to wszyscy już czekają, jaka to zła postać będzie po nim. Powiedz zatem jeszcze, co oprócz takich postaci lubisz jeszcze rysować?

Łukasz Obłażewicz: No najbardziej, właśnie postaci takie przerysowane, karykaturalne, więc praca przy Chmielogrodzie sprawia mi bardzo wiele satysfakcji, szczególnie, że Wojtek dał mi nieskończone pole do popisu. Oprócz tego, zajmuję się trochę komiksami, ale robię to bardziej dla siebie oraz ilustracje na okładki książek z działu beletrystyki młodzieżowej.

Browarnik Tomek: No, ale wróćmy do Chmielogrodu. Twoje postaci widać na etykietach, kartach do głosowania, koszulkach, przypinkach. Czy czujesz się w pewnym stopniu ojcem tego projektu?

Łukasz Obłażewicz: No, na pewno. Czuje pewien związek emocjonalny z tym projektem i jest to bardzo fajne przeżycie i doświadczenie dla mnie.

Browarnik Tomek: Łukasz, powiedz proszę, czy kolekcjonujesz te wszystkie gadżety, które są okraszane Twoimi postaciami?

Łukasz Obłażewicz: Coś tam w domu mam ha ha.

Browarnik Tomek: A jakich programów graficznych używasz do rysowania tychże postaci?

Łukasz Obłażewicz: Pracuję w PhotoShop'ie oraz używam pakietu Clip Studio.

Browarnik Tomek: A powiedz proszę, czy poprzez współprace z Chmielogrodem, świat piwa stał się bliższy Twemu sercu?

Łukasz Obłażewicz: Trochę tak. To zawsze jest jakiś krok do przodu, ale pierwsze takie głębsze wejście w świat piwa zawdzięczam dwóm moim przyjaciołom Pawłowi i Julkowi, którzy dość mocno siedzą w temacie piwa i którzy w ten świat mnie wprowadzili. Pokazali, że piwo to nie tylko lager znany z reklam telewizyjnych, ale coś znacznie większego i wkręciłem się w to. 

Browarnik Tomek: Wiem, nie tylko ja zresztą, że Wojtek, czyli menadżer Degustatorni, ma głowę wielką pomysłów. Czy myślisz, że oprócz Chmielogrodu, w przyszłości nawiąże się szersza współpraca między Tobą a Degustatornią, Browarem Piwna, czy innymi piwnymi lokalami w Trójmieście? Czy będziesz chciał brać udział w podobnych imprezach?

Łukasz Obłażewicz: Jeśli będą takie chęci z drugiej strony i będę miał czas, to na pewno. 

Browarnik Tomek: No wiesz, w Gdańsku, dzięki działaniom Wojtka, jak i innych osób, stworzyła się pewna piwna rodzina i mam wrażenie, że jesteś już jej członkiem.

Łukasz Obłażewicz: Miło mi to słyszeć, na pewno, dziękuję. Powoli i nieśmiało wkraczam w ten świat i bardzo dobrze się z tym czuję. 

Browarnik Tomek: Dobra, to na koniec - jakie piwa lubisz najbardziej?

Łukasz Obłażewicz: Najbardziej te ciemne, czyli stouty, black IPA i temu podobne.

Browarnik Tomek: Rozumiem, ciemna strona piwa, dlatego tez łatwiej Ci się rysuje te postaci z ciemnej strony mocy.

Łukasz Obłażewicz: Ha ha, bardzo możliwe, że stąd właśnie się to bierze.

Browarnik Tomek: Łukasz, serdecznie Ci dziękuje za wywiad i do następnego spotkania zatem.

Łukasz Obłażewicz: Dziękuję i ja bardzo za spotkanie i pozdrawiam wszystkich czytelników bloga.

wtorek, 28 października 2014

Browar na Jurze - Free Style Ale

Przedstawiam piwo Free Style Ale.



Zawartość ekstraktu: 15,1%.

Zawartość alkoholu: 5,0% obj.

Kolor: pomarańczowo-czerwony, mętny.

Zapach: dość wyrazisty, słodowo-chmielowo-kolendrowy, w tle nuty chlebowe.

Smak: słodowe, wyraźne nuty owocowe i kolendrowe, na finiszu średnio mocna, owocowa goryczka.

Piana: kremowa, średnio wysoka, niezbyt gęsta, drobno pęcherzykowa, szybko opada, zostawia miłe osady.

Pasteryzacja: tak.

Termin przydatności do spożycia: 6 miesięcy.

Opakowanie: butelka 0,5l, bezzwrotna.

Producent: Browar Na Jurze


Podsumowanie:

Będąc ostatnio w Gdańsku, odwiedziłem swój ulubiony sklep Smak na gdańskim Przymorzu, gdzie spotkałem się, jak zawsze, z miłym przyjęciem, a dodatkowo, do zrobionych zakupów, zostałem obdarowany najnowszym piwem Browaru na Jurze, czyli Free Style Ale. Od momentu, kiedy zawierciański browar wypuścił na rynek piwo z ostropestem, jestem ciekawy ich każdej nowości. Tym razem było tak samo. Piwo w szklance prezentuje się całkiem przyjemnie. Barwa dość ciemna i strasznie mocno zmętnione. Piana długo nie cieszy może oczu, ale osady na ściankach rekompensują jej szybkie zanikanie. W zapachu bardzo intensywne. Wyraziste nuty słodowe, chmielowe oraz kolendrowe. W tle nutki chlebowe. Aromat naprawdę przyjemny. W smaku wyrazista słodowość, przyjemnie kontrowana owocowymi nutami chmielowymi raz kolendrą. Na finiszu bardzo przyjemna, niezbyt silna, niezalegająca goryczka. Piwo jest nad wyraz treściwe. Wysycone dość wysoko. Pije się przyjemnie. Butelkę oblepia etykieta w nowej 'browarnajurzowej' stylistyce. Kolor różowy tła do mnie słabo przemawia, a trofeum łosia to już w ogóle. Nie wiem, kto na to wpadł. Wygląda to tragicznie. Reszta, czyli przedstawienie danych, na świetnym poziomie. Mam wrażenie, że piwo to jest jednorazowym 'wybrykiem' browaru, gdyż data przydatności została wydrukowana wraz z innymi informacjami na etykiecie. Nie sądzę, by do każdej nowej warki, browar zamawiał specjalnie nowe etykiety. Słowem końca, piwo mi podeszło, zasmakowało. Naprawdę jest ciekawe.  

PS. Dyrektorze - jeszcze raz dziękuję :) 

Moja ocena: 
Kolor: - 9
Piana: - 7
Zapach: - 8
Smak: - 8
Etykieta: - 5
Warka: 01.04.2015

Ocena końcowa: 7,90/10

niedziela, 26 października 2014

Chłopi Chaosu - Berzerker

Przedstawiam piwo Browar Chłopi Chaosu - Berzerker.



Zawartość ekstraktu: 16,0%.

Zawartość alkoholu: 6,5% obj.

Kolor: bursztynowy, opalizujący.

Zapach: intensywny, wyraźnie chmielowy, nuty pomarańczy, mandarynki oraz delikatne grejpfuta.

Smak: słodowo-chmielowy, wyraźnie owocowy, nuty pomarańczy, mandarynki, grejpfruta i mango oraz żywiczno-sosnowe, na finiszu owocowa, niezalegająca goryczka.

Piana: kremowa, wysoka, dość gęsta, średnio pęcherzykowa, bardzo wolno opada.

Pasteryzacja: nie.

Termin przydatności do spożycia: brak danych.

Opakowanie: butelka 0,5l, bezzwrotna.

Producent: Browar Chłopi Chaosu


Podsumowanie:

Jakiś czas temu, podczas premiery piwa od Doctor Brew, w gdańskiej Degustatorni podszedł do mnie sympatyczny dżentelmen, przedstawił się i dał mi swoje piwo, bym zdegustował i ocenił, jak się udało. Tym jegomościem okazał się Kacper Drozd, a piwo to AIPA o 'imieniu' Berzerker. Przyszedł odpowiedni moment i spotkałem się z Berzerkerem. Piwo chmielone czterema amerykańskimi odmianami chmielu: Citra, Cascade, Amarillo i Simcoe. Piwo po przelaniu do szklanki prezentuje się wyśmienicie. Ładna barwa i jeszcze lepsza piana. Zapach bardzo, bardzo intensywny, wyraźnie chmielowy. Bardzo przyjemne nuty cytrusowe. Naprawdę, można się zakochać w aromacie. W smaku także bardzo ciekawe. Mocne, wyraziste i przyjemne nuty chmielowe. Nuty cytrusowe, mango oraz żywiczno-sosnowe. Do tego bardzo fajna kontra słodowa. Na finiszu bardzo wyrazista, niezalegająca goryczka. Piwo wysycone na lekko średnim poziomie. Piwo nie dość, że pyszne, to do tego ładnie opakowane. Super etykieta i karteczka informacyjna na rzemyku. Super wszystko graficznie i pod względem treści, bardzo cieszy oko. Ogólnie mówiąc ... Kacper, piwo jest wyśmienite. Mam tylko jedno 'ale' ... szkoda, że tylko jedna butelka. Jak będziesz dalej tak warzył, to wróżę Ci świetlaną piwowarską przyszłość.

Moja ocena: 
Kolor: - 9
Piana: - 9
Zapach: - 9
Smak: - 9
Etykieta: - 10
 
Ocena końcowa: 9,03/10

piątek, 24 października 2014

Kącik Piwnego Melomana - DISHARMONIC ORCHESTRA - Ahead

Piątek mimo, że mroźny to jednak słoneczny. Taki dzień, taka aura, to najlepsza okazja do posłuchania czegoś ciekawego. Ja sam wziąłem na ruszt dziś kapele austriacką. Muzycznie, z Austrią kojarzy się wielu najbardziej, nieżyjący już niestety Falco. Jakkolwiek Austria wypuściła na rynek także paru innych wybitnych artystów, szczególnie tych ze świata metalu. Wystarczy wymienić chociażby słynną austriacką trójkę - Pungent Stench, Disastrous Murmur, czy Disharmonic Orchestra. Tej ostatniej chciałbym dziś poświęcić kilka zdań. Pamiętam, gdy 24 lata temu usłyszałem ich pierwszy album długogrający 'Expositionprophylaxe', który jako jeszcze świeża bułeczka dotarł do Olsztyna, to po prostu wbiło mnie w podłogę. To było coś, czego się nie spodziewałem. Do dzis darzę ten album, jak i wcześniejszy 'Split' z Pungent Stench wielką estymą. Słuchając ich kolejnych albumów, widać jak trójka chłopaków z Klagenfurtu się rozwijała. W dzisiejszym odcinku Kącika Piwnego Melomana chciałbym napisac o ich ostatnim (niestety) albumie 'Ahead'. Jest to album, który różni się od pozostałych czterech (traktując 'Split' jako album), a który nadal mówi nam, że mamy do czynienia ze starym, dobrym Disharmonic Orchestra. 

 
Album 'Ahead' pochodzi z roku 2012 (Boże, to już 12 lat minęło!). Został wydany nakładem Nuclear Blast. W moich zbiorach jest właśnie wydanie CD z tego roku o numerze bocznym 27361 10292. 


Skład Disharmonic Orchestra na albumie to: Patrick Klopf (gitara i wokal), Herwig Zamernik (bas) oraz Martin Messner (perkusja). 
 
Album 'Ahead' to 13 genialnych, bardzo zróżnicowanych numerów. Pierwsze dwa kawałki to muzyeczne wprowadzenie do albumu. Pierwszy 'Plus One' to jakby marsz wojska, która to armia uświadamia swojemu wrogowi, że zaraz zacznie siać zniszczenie i śmierć. Faktycznie tak się dziej, drugi numer 'R.U.S.M.T.S.I.M.' to totalne, szybkie zmiecenie z gleby wszystkiego, co na niej się stoi i porusza. Kolejne numery już tylko uświadamiają nas o potędze płyty i wielkim kunszcie muzyków. Największe hity z tej płyty, to moim zdaniem genialna 'wielka czwórka'. Pierwszy z nich, 'Grit Your Teeth', to fenomenalna, bardzo melodyjna i zarazem ciężka kompozycja, w której zakochujemy się od początku, ale co najciekawsze, jak to zazwyczaj bywa w takich przypadkach, zamiłowanie to po wielu przesłuchaniach nie mija. Drugą arcyciekawą kompozycją jest 'Idiosyncrated', która pokazuje nam, jak bardzo ciężkie granie można urozmaicić innymi instrumentami, niż gitara, bas i perkusja, a także zaskakuje bardzo zmianami nastroju. Trzeci wielki numer to 'The Love I Hate'. Tu możemy podziwiać cały kunszt całej trójki muzyków. Utwór aranżacyjnie i pod względem melodycznym klasa najwyższa. 'Wielką czwórkę' zamyka numer 12 na albumie, czyli 'Mindshaver'. Kompozycja bardzo szybka, łatwa i przyjemna, przy której genialnie człowiek odzyskuje siły po wykańczającym piciu piwa na przykład! W samochodzie też się sprawdza jak ulał. No i te smyczki . mniam. Co jeszcze ciekawe, album zamyka 'I.M.S.M.T.S.U.R.', w którym zastosowano zabieg znany chociażby z płyt grupy Placebo. jest początek numeru, potem sporo ciszy i wchodzi muzyczny koniec. W przypadku Disharmonic Orchestra i płyty 'Ahead' koniec jest o tyle zaskakujący, że mamy tu do czynienia z ... pieśnią w stylu niemieckich, wybaczcie, ale nie pamiętam jak ten typ muzyki się nazywa, ale to coś na kształt 'Folk Musik' .  
 
Album oczarowuje brzmieniowo. Wszystko tu jest genialne, zarówno gitara Patricka, bas Herwiga oraz perkusja Martina. Mimo faktu, że kapelę tworzą tylko trzy osoby, to wcale, a wcale nie odczuwa się tu braku drugiej gitary. Jest moc, jest potęga. Wszystko to powoduje, że album po prostu miażdży i dostarcza niesamowitych wrażeń. Dla mnie jeden z najważniejszych w mojej kolekcji.
 
W następnym odcinku, prawdopodobnie będzie coś lżejszego i łagodniejszego, ale to się okaże i ukaże na dniach.

czwartek, 23 października 2014

Rozmowy okołopiwne - Kontrrewolucja koncernowa, czy coś takiego w ogóle istnieje?

Przyszedł najwyższy czas, by znowu porozmawiać wokół piwa. Do napisania tego tekstu zmusił mnie wpis/film Tomka Kopyry z blogu blog.kopyra.com, poświęcony piwnej kontrrewolucji Kompanii Piwowarskiej. W powyższym filmie Tomek atakuje portal Berr Lovers oraz Piwne Fakty i Mity wydane przez Kompanię Piwowarską.


Od razu chciałbym nadmienić, że z tym, co Tomek przedstawia i o czym mówi się właściwie zgadzam. Wiele z tekstów na powyższym portalu i w broszurze to są bzdury, jest to marketingowy bełkot. Właśnie - marketingowy bełkot, ale ... Jest tu bardzo duże ALE i nie mam na myśli piwa górnej fermentacji. Otóż, Kompania Piwowarska to olbrzymia firma, wielka korporacja, dodam jeszcze, mimo faktu iż wszyscy to wiedzą, że jest to największy piwny gracz na polskim rynku. Tak jak inne wielkie firmy w naszym kraju, a także w innych zakątkach świata, robi wszystko by sprzedawać jak najwięcej, jak najtaniej i z jak największym zyskiem. Posiada w swoich strukturach dział marketingu, którego zadaniem jest dotrzeć do klienta w taki sposób, by cały czas był wierny marce, by więcej i częściej kupował, by był otwarty na nowości firmy i by miał zawsze pozytywne skojarzenia z marką oraz by pozyskać nowych klientów. Robi tak każda duża firma, czy to koncern motoryzacyjny, spożywczy, chemiczny, czy piwny właśnie.

Kto z Was, tak szczerze mówiąc, wierzy we wszystkie bzdury, idiotyzmy i nonsensy wygadywane przez lektora podczas emisji reklam? 99,9% nie wierzy! Czy ktoś z nas mocno to wyśmiewa? Czy ktoś z Was wierzy w to, że niezbyt urodziwy chłopak, pełen trądziku na twarzy, nieśmiały do granic możliwości, po psiknięciu się pewnym dezodorantem nagle będzie miał wokół siebie stado pięknych kobiet, które będą tylko marzyły o tym, by się z nim przespać na milion sposobów? Czy ktoś z Was kupuje swojemu dziadkowi pod choinkę syrop na serce? Pewnie nie. Jednakże w ten sposób producenci tychże produktów docierają do swoich klientów i nieźle na tym wychodzą. Uwierzcie, że Kompania Piwowarska także.

Ponad 95% (jeśli nie więcej) polskiego rynku piwa to lagery, które mają swoich wiernych klientów, których większość na rynek wypuszcza 'Wielka Trójka'. Konsumenci 'kraftu' to ... około 0,3% rynku, a i tak myślę, że zbyt optymistycznie to wyliczyłem. Portal Beer Lovers i fakty i mity są adresowane do tych właśnie ponad 95% klientów, a nie do odbiorców polskich 'kraftowców'. To zupełnie inny segment klienta. Wiadomości, które są przedstawione na powyższym portalu i dokumencie pdf, są pisane w taki sposób, by to do ich klienta dotarło, by to zrozumiał, by jeszcze bardziej się związał z firmą i ich produktami. Czasami mam wrażenie, że Tomek (wybacz kolego) tego nie rozumie i odbiera polski rynek piwa z pozycji blogera zaślepionego 'kraftem', a nie osoby szerzej patrzącej na polski rynek piwa, a na pewno nie z pozycji biznesmena. 

Czy ktoś z Was wyobraża sobie sytuacje, że na takim portalu Beer Lovers Kompania Piwowarska napiszę takie oto teksty: 'Produkujemy średniej i kiepskiej jakości piwa, pomimo wysokich standardów produkcji. Konkurencja, szczególnie małe browary rzemieślnicze robią piwa znacznie lepsze.', czy 'Piwa nasze produkowane są w oparciu o metodę High Gravity Brewing, bo to optymalizuje czas produkcji i znacznie obniża koszty.', lub 'Nasz nowy produkt 'taki owaki' jest niczym szczególnym na rynku, na pewno nie jest rewolucyjny i nie dostarcza zbyt wyrafinowanych doznań ani aromatycznych, ani tym bardziej smakowych. Wprowadziliśmy go tylko po to, by mieć bardziej różnorodne portfolio.' oraz 'Nasze pszeniczne piwo, tak naprawdę nie do końca jest piwm pszenicznym, takim, jakiego klient oczekuje, tylko czymś, czego nie potrafimy do końca nazwać.'. Ja sobie nie wyobrażam. Każdy producent każdego dobra, usługodawca, itp., będzie swój produkt wychwalał pod niebiosa. Tak świat biznesu jest zbudowany, pomimo faktu, że część osób tego nie rozumie i się z tego śmieje. Rozumiał to nawet towarzysz Winnicki w serialu 'Alternatywy 4', który podczas przerwy w nadawaniu meczu powiedział swoim sąsiadom, że do ludzi trzeba mówić tak, by oni to zrozumieli. Skoro wiedziano o tym w PRL'u, to wiedzą o tym także menadżerowie największych światowych koncernów, do których Kompania Piwowarska się zalicza. To Ci właśnie menadżerowie podjęli decyzję o powstaniu Beer Lovers i o wydaniu książki o faktach i mitach. Jestem przekonany, że wiedzieli co robili i że im się to opłaciło. 

Kolejna sprawa, na kontretykietach 'kraftowców' też niejednokrotnie są wypisywane takie 'baśnie tysiąca i jednej nocy', których większość z nas też nie bierze poważnie do serca.

Gdyby Kompania Piwowarska chciała prawdziwej kontrrewolucji, to wypuściła by na rynek piwa w stylu AIPA, CDA, czy Milk Stout i by zalały rynek tymi piwami w cenie 3-4 PLN. Uwierzcie mi, że mają ku temu możliwości i zawsze mogą to zrobić. Wtedy to, część 'kraftowców', szczególnie tych, którzy jadą tylko na modzie i warzą piwa na jedno kopyto, i na widok których nowości piwnych marszczy mi się czoło nad brwiami, poczuło by duży ciężar w swoich gaciach. Taka jest prawda! Tylko po co mają to robić? No pytam się po co? Mają swoich klientów, wiernych klientów co najważniejsze, dla których nowość w postaci Książęcego Ciemnego Łagodnego, czy Książęcego Chlebowo Miodowego jest tym, czego od nich oczekuje. Czy tak trudno zrozumieć jest to, że piwo to napój alkoholowy skierowany nie tylko do 'beer geeków', czy 'hop headów', ale do wszystkich. Na polskim i nie tylko naszym krajowym rynku, jest miejsce i dla największych, dla dużych, średnich, małych, mikroskopijnych i restauracyjnych. Każdy trafia do swoich klientów w swój wypracowany sposób, który wypracowywał latami i który się sprawdza.

Idąc tym tropem to, na przykład koncerny samochodowe także opowiadają totalne bzdury na temat swoich aut, że są najlepsze, że najbardziej niezawodne, najbardziej bezpieczne, itp., a i tak wiemy że auta pospolitej klasy A, są niczym w porównaniu do super luksusowych i super sportowych aut z najwyższej półki, jednakże producent będzie reklamował je jako najwyższej klasy produkt. Dlaczego? Bo trafia tym do klientów, którzy takiego produktu pragną, których na to stać. Czy włodarze chociażby takiego Ferrari obśmiewają kampanie marketingowe takiego Citroena? Nie! A wiecie dlaczego? Bo to po pierwsze inny segment, inny klient, inne doznania i zupełnie inny biznes.

Czy ktoś z Was wyobraża sobie taką sytuację, że w Polsce będą tylko 'krafty', szczere, uczciwe, podające pełny skład na etykiecie i warzące swoje piwa w taki sposób, w jaki my ich klienci od nich wymagamy? Ja nie, gdyż wtedy pewnie większość naszego społeczeństwa nie miałaby możliwości napicia się piwa. Po pierwsze dlatego, że 'kraftowcy' nie podołali by popytowi, a po drugie, większości naszego społeczeństwa nie byłoby na to stać i po trzecie ... większość Polaków by tego nie zrozumiało, a na pewno nie klienci Kompanii Piwowarskiej.

Mam nadzieję, że to co napisałem trafi do co poniektórych i zrozumieją, że piwo w Polsce to nie tylko wielokrany i 'kraft', ale także to, co znajduje się wokół i że ... jest to jeden wielki biznes. Pamiętać należy jeszcze jedno, że granica między rzemiosłem, a przemysłem jest bardzo nikła. Bo czy na przykład taki Brew Dog to jeszcze rzemiosło, czy już dobrze prosperująca firma produkująca piwo, która więcej działa na polu marketingowym aniżeli piwowarskim? 

Żeby było jasne, ja nie zabraniam nikomu się śmiać, żartować, czy robić szydery, mi też się to zdarza oczywiście, ale róbmy to z głową. Wiecie co mam na myśli. 

Aha ... i jeszcze jedno na koniec: piwo ma łączyć, a nie dzielić!

środa, 22 października 2014

Browar Zamkowy Młyn - relacja z budowy - część XX

W dzisiejszym dniu, ponownie odwiedziłem teren budowy Browaru Zamkowy Młyn. Wszedłem do środka, ale fotograficznie skupiłem się na wyglądzie zewnętrznym. Wewnątrz sporo się dzieje, pracuje dużo specjalistów, którym swoją osobą i aparatem nie bardzo chciałem wchodzić w paradę. 
 
Na zewnątrz widać sporo postępów. Pomieszczenie leżakowni w końcu zostało zamknięte, wielkie okno zostało przeszklone.
 

Niedaleko tego miejsca, przy wejściu gospodarczym, układana jest posadzka. 
 

Stolarka coraz mocniej wchodzi na molo oraz przykryła już kładkę łączącą sale obu budynków.
  



Poza tym, wokół budynków nie ma już żadnych barykad, płotu, i tym podobnych. Można spokojnie wybrać się na spacer i podziwiać powstający browar. Strzeliłem kilka ujęć, jak to wszystko prezentuje się z zewnątrz i oto rezultaty. 




W trakcie następnej wizyty, sfotografuję więcej wnętrza, a i także pewnie już pojawią się zdjęcia sprzętu. Do następnego razu.

wtorek, 21 października 2014

Zielono mi - PL is ON - spotkanie dwóch pokoleń

Kilka dni temu zrobiłem sobie test porównawczy dwóch PLON'ów zielonych, tego zeszłorocznego i tegorocznego. Wiem, wiem, PIPA to nie porter i do leżakowania się nie nadaje, ale jako, że miałem zakamuflowaną jedną butelczynę z zeszłego roku, to postanowiłem sprawdzić, jak się zestarzał, a obecny jakie świeże nuty dostarcza.
 
PLON zeszłoroczny to warka 25.01.2014, a tegoroczny to 05.01.2015. Piwa nie tylko różnią się wiekiem, ale także opakowaniem. Inne butelki, troszkę zmienione etykiety. Można spokojnie powiedzieć, że PLON zielony przeszedł swego rodzaju 'fejslifting'.


No, ale zobaczmy, jakie są oba piwa? Czy zeszłoroczny w ogóle nadaje się do picia? 


Piwo z zeszłego roku ma bursztynową barwę, ładnie opalizuje i jest pełne chmielowych drobinek. Piana wysoka, ale dość mocno rozrzedzona. Opada szybko, ale zostawia niesamowite osady. Zapach bardzo intensywny, ale nieco utleniony. Słodkawy, chmielowo-owocowy. Mimo wyraźnego utlenienia nuty Sybilli wyczuwalne, głównie słodki ananas, mango, lekkie nuty trawiaste i leśne. Wyczuwalne także nutki owoców czerwonych. W smaku dość słodkie, wyraźnie owocowe. Tu także czerwone owoce i ananas oraz mango. Goryczka bardzo, ale to bardzo delikatna na finiszu. Wysycone średnio.

Młodszy przedstawiciel zielonej 'PLONacji' w wyglądzie całkiem podobny. Barwa i opalizacja na tym samym poziomie. Chmielowych, pływających akcentów jednak brak. Piana dość wysoka, gęsta, średnio pęcherzykowa, opadająca w średnim tempie. Nie zostawia, niestety, żadnych osadów. Zapach, hmm, tu się dzieje bardzo słabo niestety. Nikły, ledwo wyczuwalne jakieś nuty. Niewielka słodowość i w tle majaczące akcenty chmielowe. W smaku bardzo świeże i rześkie. Słodowo-chmielowe. Przyjemnie tu gra Sybilla swoimi nutami owocowymi, trawiastymi i żywicznymi. Na finiszu  delikatna, ale przyjemna goryczka. Wysycone na średnim poziomie.

Jak moje wrażenia porównawcze? PLON zeszłoroczny jest bardzo ... dojrzałym, że tak to ujmę piwem, które mimo lekkiego utlenienia dostarcza całą feerię niuansów aromatycznych i smakowych. Piło sie je wybornie, naprawdę. Nie spodziewałem się, że to piwo w tak dobrej formie przetrzyma rok. Nowe pokolenie zielonego PLON'a, oprócz rześkości i świeżości, niewiele ciekawych doznań dostarcza pijącemu. W aromacie jest bardzo słabe, niestety. Trzeba naprawdę wziąć kilka mocnych węchów, by cokolwiek wyczuć. Jaki jest tego powód? Mój zaprzyjaźniony plantator chmielu powiedział mi, że ekipa Kormorana prawdopodobnie zbyt wcześnie zebrała Sybillę, dzięki czemu była ona zbyt młoda i nie mogła dostarczyć zbyt wielu aromatycznych doznań. 
 
Ogólnie rzecz ujmując. PLON zielony w zeszłym roku wielu osobom dostarczył niesamowitych wrażeń i bardzo szybko znikł z półek sklepowych. Piwo w obecnym wydaniu jest bardzo średnie. Piwosze oczekiwali go z wielką niecierpliwością, jednakże z tego co wiem, wielu bardzo się rozczarowało. Podobno jednak, w tym roku PLON zielony uwarzony został 2 razy. Ciekawy jestem zatem tej drugiej, oby lepszej, warki.